H οργή του εξεχείλισε,
μενος μελαγχολία,
η "κρίση των όπλων" καθώς του στέρησε,
του Αχιλλέως την πανοπλία.

Ήταν για κείνον άδικο,
ψυχικό το πλήγμα,
λόγος, της ζωής του να κάμει προς τον θάνατο,
το απονενοημενο βήμα.

Η δόξα του ήταν έπαθλο,
ανδρείας που ποθούσε,
ό,τι ιδανικότερο,
που θα αποκτούσε.

Αία Τελαμώνιε, ηρωικώς εφάμιλλε,
σχεδόν του Αχιλλέως,
πολεμιστή ακαταμάχητε,
στέφθηκες ως έπρεπε με κλέος.