Μη χολοσκάτε και πολύ αν έχασα ή όχι
μεσοστρατίς τα λογικά μου
-ένεκα ξύδια ή τίποτα ντραγκς,
μόνο Εμπειρίκοι κι Εγγονόπουλοι
τη σούπα μου αναδεύουν,
Καρυωτάκηδες και Λειβαδίτες
με ψιλοκόβουν
πόδι κοιλιά ανάμεικτο πατσά
και βράζω στα ζουμιά μου
Κάπου όμως βαθιά στην πρώτη χαραυγή
το φωτεινό μου ολόγραμμα κατηφορίζει
την αντίστροφη πλαγιά,
-στο ένα χέρι γυάλινο γοβάκι
και στο άλλο κόκαλο σκυλογλειμμένο-
προς την άπατη λίμνη όπου ο χάρος,
παλιά υπομονετική πουτάνα,
δοκιμάζει στη γλώσσα την κόσα του.
Α μπα, είναι λίγο νωρίς ακόμα,
έχω να προλάβω την αλλαγή του κόσμου
αυτή που ήθελα να κάνω μόνος μου από μικρός
αλλά τελικά γίνεται και χωρίς εμένα,
"έστρωσε η παρτίδα με τα ναι και όχι,
ποιος θα `ναι το ψάρι, ποιος θα `ναι η απόχη"
γεια σας χαρούμενοι κι αλλόκοτοι
των δρόμων ποιητές
προφήτες αυτοεκπληρούμενοι και μάντεις,
εσείς και μόνο θα μείνετε
στο έσχατο των καιρών κοσκίνισμα.