Ακούω πως το τσεκούρι έχει ανθίσει,
ακούω πως αυτόν τον τόπο να τον ονομάσεις δεν μπορείς,

ακούω πως το ψωμί που τον κοιτάζει,
γιατρεύει τον κρεμασμένο,
ψωμί ψημένο για εκείνον από τη γυναίκα του,

ακούω πως το αποκαλούν ζωή
το μόνο μας καταφύγιο.