Έβαψα τον τοίχο άσπρο.
Να μη φαίνονται τα κόκκινα σημάδια
που άφηναν τα δάχτυλά μου
καθώς τον ψηλαφούσα
καθώς τον έγδερνα
καθώς τον έσκαβα
ψάχνοντας στη σκόνη του σουβά
τις πέτρες που τον γέννησαν.
Έσκαβα.
Με τα μαλλιά να στάζουν μέδουσες
τα μάτια να ξερνούν ολύμπιες αστραπές.
Τον κόσμο μας τον βρόμισαν
απατεώνες γυρολόγοι.
Την πραμάτεια τους διαλαλούσαν

περάστε κόσμε
και
διαλέχτε.
Κι έτρεχαν ανύποπτοι
δώσε κι εμένα
λέγαν οι μωροί
ξεχνώντας πως ό,τι έπαιρναν
το έκοβαν από τους άλλους.

Άφησα τους τοίχους γκρίζους
να μου θυμίζουν τις αλήθειες που πονούν.