Ας προχωρήσω λοιπόν.
Νεκρός ολότελα.
Έτσι που να μου σταθεί η ζωή.

Το αινιγματικό της χαμόγελο
καταμεσής στο αποτρόπαιο
ν’ αναγνωρίσουν τα σπλάγχνα μου
καθησυχασμένα
σαν το πρώτο τους γάλα.