Κλίνε το γόνυ σου διαβάτη ευλαβής.
Το χώμα που πατάς εντός του κλείνει
τον Άγιο της χαράς και της ζωής.
Ενθάδε κείται ο Ανακρέων. Ποιητής.

Χαμογελώντας μπρος στην Ιπποκρήνη
τραγούδησε με σάρκα φλογερή
μονότροπος ώς το βαθύ του γήρας
στην ιλαρή και τη γλυκιά του Ιωνική
τα λόγια της αγάπης και της πύρας·
και τραγουδώντας έγινε παιδί.

Υπάκουος στα κελεύσματα μιας Μοίρας
που υπήρξε ολοσχερώς ερωτική
το μίσος μίσησε· και με τη μουσική
της εικοσάχορδής του Λύρας
γήτεψε μια φοράδα θρακική
και τρυφερός της έγινε μνηστήρας.

Και αγάπησε. Αγάπησε πολύ
μαινόμενος με κάθε υπερβολή
τον Έρωτα τις Μούσες το Κρασί.