Γράφω ιστορίες που ποιητικά μπερδεύουνε τις λέξεις τους

διασπώντας άναρχα τα στεγανά του λόγου

καθώς οι στίχοι μου να σέρνονται στο χώμα προτιμούν

αρνούμενοι να συνταχθούν με ψεύτικο λυγμό



πέτρινες λέξεις συναντώ στ’ απόκρημνα των δρόμων

με χαραγμένα ίχνη πάνω τους από άλλους πλάνητες γραφιάδες

μετά στο χέρι τις κρατώ ζεσταίνοντας το σώμα τους

και με ευθύβολη ριξιά δρομολογώ τον στόχο τους

αστόχαστα πιστεύοντας πως το σκληρό τους κέλυφος

κερδίζει το παιχνίδι



όμως το βάρος τους το ελάχιστο

συχνά παρασυρμένο από αιφνίδιο άνεμο

διαλύεται σκορπίζοντας στο χώμα

της σκόνης τα σημάδια

που αβέβαια το σώμα τους κυλούν

ελπίζοντας κρυφά σ’ έναν καινούργιο

πέτρινο σχηματισμό.