Γέμισε τις τσέπες κομματάκια λάμψης
και τα φύτευε
στις κεντρικές λεωφόρους της νύχτας

μέσα στο σκοτάδι που και που
φτερούγιζε κάποια ανησυχία
και χανόταν ανάμεσα στα γκρίζα παραμύθια

πιο αραιά έκρωζε κάποια σύμπτωση
και μετά τυλιγόταν
στα βήματα ενός σύντομου οδοιπορικού

κάνα δυο φορές φάνηκαν φωτιές
πίσω από τις νηστικές γειτονιές της αλήθειας
τις έσβησαν τα παιδιά με τα κίτρινα φτερά
αλλά τ’ αποκαΐδια σκορπίστηκαν παντού

σκοτάδι είναι κι ο χρόνος
κουλουριασμένος πριν το πατήσει το γυμνό πόδι της αγωνίας

φορτώθηκε στην πλάτη μεταχειρισμένες
αλλά σε καλή κατάσταση ελπίδες
και τις μοίραζε στις γειτονιές
με τα ξεχασμένα αποκαΐδια

σε λίγο ξημέρωνε
μ’ άδειες τσέπες
και βαρύς σαν εκδίκηση
άνοιξε την πόρτα της αμφιβολίας

-γύρισες
- το σκοτάδι δεν είναι τ’ αντίθετο του φωτός
αλλά το ταίρι του λεπτόκοκκου αφανισμού.