Άγαλμα μιλούσε με λέξεις σκαλιστές.

Οι λέξεις είναι όνειρα που ντύθηκαν γυναίκες,
οι λέξεις είναι μάτιασμα και ξόρκισμα συνάμα,
οι λέξεις ψάχνουν αγκαλιές για να ορθοποδήσουν
σαν μετανάστες δανεικοί σε ψεύτικες πατρίδες.

Ο καλπασμός των λέξεων ταρίχευε το πάθος,
τιθάσευε το μέσα μου και μ’ αποστόμωνε.

Εξήντα χρόνια δάσκαλος να γέρνω στα βιβλία,
να μελετώ ονείρατα στου κόσμου τα περβόλια
και να κεντώ το χρόνο
σε κλαρωτά σεντόνια τ’ ουρανού.