Στην Άννα την χρυσόστομη – πασών των Ρωσιών
Στον Λόγο εξιλαστήριο –
Αγέρα τη φωνή μου φέρε
Και τον βαρύ αναστεναγμό
Πύρινε ουρανέ την ιστορία πες μας
Για κείνα τα μάτια μαύρισε ο πόνος
Για την βαθιά υπόκλιση
Καταμεσής στην χρυσή κοιλάδα

Ρυάκι καταπράσινο, μέσα στο δάσος που κυλάς,
Πες μας πως απόψε το βράδυ
Σαν έσκυψα από πάνω σου
Πως τη μορφή εκείνης είδα

Εσύ πάνω στης θύελλας τα ύψη
Εφάνηκες ξανά!
Ανώνυμε! Σύ!
Στην Άννα τη χρυσόστομη – πασών των Ρωσιών
Την αγάπη μου φέρε!