Άνοιξα δρόμους
σ΄αυτό το σπίτι
φύτεψα την ελιά
δάφνη, λεμονανθούς
ρυάκια δε χωρέσανε
στο πάτωμα
έσπαγα πέτρες
ο ήχος έδινε ελπίδα
να έβρισκα έναν κόσμο
ολόκληρη χαρά
να περισσεύει
ο άνθρωπος να κρέμεται
έξω απ’ τα μάτια
ελαφριά θα έφευγα
πούπουλο
όπως ήρθα.