Εδώ χιονίζει γιασεμιά
και λεμονάνθια.
Μαζεύω την άνοιξη της Κύπρου
στο χρυσό πανέρι της Αροδαφνούσας.

Εδώ ένα πυρωμένο καρφί
τρυπάει την καρδιά της Αφροδίτης.
Μαζεύω το λυγμό της
στης ψυχής μου τη λήκυθο.

Μια σκουριασμένη άγκυρα
μπλέκεται στα "χρυσοπλόκαμα" μαλλιά της,
κάτω από το γαλάζιο όραμα
της "πολύφλοισβης" θάλασσας.

Μαζεύω την αλμύρα της
στις μακρινές τής ιστορίας πηγές.
Στο Ναό του Απόλλωνα αποθέτω
τις σπονδές των αιώνων.

Του Διγενή Ακρίτα το πάτημα
είναι γιομάτο αίματα.
Δεν υπάρχει Πιθάρι να το χωρέσει.
Ποτάμι να το πλύνει.