Σαν ένας σπόρος ζοφερός
από τον κάλυκα του μακρινού ουρανού
απόψε ο θάνατος θαρχόταν
θάχε πάνω στην πολυάστερη σάρκα του
ένα τοπίο με σκέψεις τόσο σφιχτές
που αλήθεια θ’ απορούσες πόσο απέραντος
τις ανηφορικές ετούτες νύχτες γίνεται
ο πόθος του απαράμιλλου
και του συγκεκριμένου.