Σε αυτήν τη Γη θα περιπλανιέμαι Γολιάθ
και από αυτό το χώμα θα παίρνω δύναμη·
με τις πέτρες μου θα κτίζω τον εαυτό μου
ασταμάτητα
δίχως ανάσα
στο πέρασμα των αιώνων
ξανά και ξανά
ώσπου να δω το κομμένο σου κεφάλι
να βουλιάζει στη λάσπη
κάτω απ’ το πόδι μου·
τότε θα πεθάνω Γολιάθ
τότε μόνο
όταν θα έχω νικήσει·
κι αν κάποτε
η κόλαση σε ξεβράσει στον κόσμο
κοίτα πίσω σου γίγαντα
τα βήματα που θα ακούς
στης ηδονής και στης λαγνείας σου τις νύχτες
τα βήματα που θα σου κλέβουν τον ύπνο
και θα στοιχειώνουν κάθε σου σκέψη
Γολιάθ γνώριζε
θα είναι τα δικά μου.