Αρμένισες ξάγρυπνος στο χθές
σάλιωνες τα δάχτυλα
γυρνώντας κιτρινισμένες σελίδες.
Γέμισαν τα ρουθούνια σου χιλιάδες μυρωδιές...
ζεστό ψωμί, καφές στην χόβολη,
δάφνη στις φακές κι αφράτο τσουρέκι.
Φλόγισε τα μάτια σου
ο κήπος με τα τριαντάφυλλα
η ανθισμένη αμυγδαλιά τον Γενάρη...
τα όμορφα μάτια της
Άκουσες ήχους ξεχασμένους στο παλιό ραδιόφωνο
ένιωσες την λαχτάρα απο το πρώτο άγγιγμα
στο δροσερό της στήθος
γεύτηκες την αλμύρα των δακρύων
στο τελευταίο αντίο
πάνω στο κλειστό φέρετρο.
Έπεσες στα γόνατα το πρωί
σαν βγήκε ο ήλιος
κι ευχαρίστησες την ζωή, για τα συναισθήματα
που απλόχερα σου χάρισε
στο χθές που έγινε στάχτη
στο άγνωστο αύριο
και στη λάμψη του σήμερα
που φωτίζει και συνάμα ζεσταίνει.