Ας είναι η ελευθερία μου όπως η αναπόφευκτη σκόνη
όπως στο νου μου η νοσταλγία και οι κρυφές
συνήθειες
όταν διακριτικά επιμένω πως είναι ακόμη
παραδεκτός
και αναδίνει θεραπευτική μελαγχολία
ο τρόπος που μιλώ
και να προσφέρω μιαν απόδειξη ακατόρθωτης
σιωπής.
Ας είναι η γνώση που μου περισσεύει.
Η μοναξιά μέσα σ’ αυτή τη γνώση
καθώς περιδιαβαίνω το συλλογικό όνειρο
αμφίθυμος και σπαρακτικός.