Βασανίζω τα ωραία περασμένα·
λησμονώ την ζωή
με τις αδρές λαμπερές φωνές της
και την πνοή που την περνάει
κι ωστόσο ζω
ακουμπησμένος στους ορίζοντες του χρόνου
δίχως την αφέλεια
να χορτάσω μάτια και ψυχή,
και τη μικρή μου σκέψη σεργιανίζω.