Δε χρειάζεται πια να μας κλωτσήσουν οι Γερμανοί
να γίνουμε κόκκινη εφαπτομένη στο χώμα
νυκτερινός Σοπέν ελάσσων
μήλα δεν περισσεύουν
τα ρόδα ταριχεύθηκαν
βρέχει τίποτε στην κόλαση
βρέχει κανένας
στη γλώσσα των νεκρών
(γλώσσα που δεν μιλάμε)

με τις πραμάτειες μας κινάμε
σαν τη γενιά του Σπίλμαν
κάθε τόπος είναι η Βαρσοβία.