Ξεσηκωμένο από πανάρχαια ερειπωμένα πρότυπα
πλασμένο με τη δύναμη της φλόγας
που χρωματίζει τη φωνή το σύννεφο
και το μικρό λουλούδι.

Την αυγή όταν γυρίζω
σα δροσερούς ορίζοντες και σε κοιτάω
με τη λαχτάρα της μητέρας για το παιδί
κοιμισμένη ακόμη στο λίθινο κρεβάτι σου.