Βλέπω τον κάμπο απέραντο με τ’ άνθη του
σε μια σταλαματιά καθάριο μέλι
και βλέπω στο κρασί το αιματογέννητο
χλωρό και πολυστάφυλο τ’ αμπέλι.
Βλέπω το δέντρο της ελιάς ολόκορμο
στο λάδι, που μικρό καντήλι καίει
και βλέπω σ’ έν’ αμίλητο παράπονο
κάποια μεγάλη συμφορά, που κλαίει.