Είναι ρηχές οι θάλασσες
Όταν χάνονται οι βυθοί

Ω, γενναία πλάσματα
Ενός καιρού που σπάει

Ανατολές να κέρδιζα
Και να ήτανε ψωμί μου

Να φύλαγα την άνοιξη
Παντοτινά στην αγκαλιά μου

Γιατί ρακένδυτα
Τα τωρινά μεσημέρια;

Γιατί ο βοριάς
Σηκώνει μιάσματα;

Νοστάλγησα το άλογο
Που μας αφήνει γεια

Θέλω να φύγω τρέχοντας
Το φως μου να μιλάει

Γριά υπομονή πηλάλησε
Να σε γεμίσω ρόδα!

Είναι ζεστό το σίδερο
Μα πιο ζεστός ο ήλιος

Όταν πεθάνω στο βουνό
Θενά με τρέφει ο αγέρας

Τότε το σκοτάδι πιο πηχτό
Τότε που κλαίει ο κύκνος

Τώρα απαντήσαμε χαρά
Στο πράσινο λιβάδι

Όπου γλεντάει ο άνεμος
Με ίσκιους και νερά

Και κάθε πεύκο
Μια νεράιδα

Που τραγουδά
Τον Μάη.