Δεν υπάρχουνε παράδεισοι χαμένοι.
Ο παράδεισος είναι κάτι που χάνεται καθημερινά,
όπως καθημερινά χάνονται η ζωή,
η αιωνιότητα κι ο έρωτας.

Έτσι επίσης χάνουμε την ηλικία
που, ενώ φαίνεται ν’ αυξάνει,
λιγοστεύει κάθε μέρα,
γιατί είν’ αντίστροφη η μέτρηση.
Ή έτσι χάνεται το χρώμα κάθε όντος,
σα γυμνασμένο ζωο κατεβαίνοντας
σκαλί σκαλί,
ώσπου να μείνουμε άχρωμοι.

Και αφού ξέρουνε εξ άλλου
πως δεν υπάρχουν ούτε μελλοντικοί παράδεισοι,
δεν απομένει πλέον άλλη σωτηρία
απ’ το να γίνει ο καθένας μας παράδεισος.