Η μόνη μου γαλήνη είναι ότι αυτό το δικαίωμα να σ’ αγαπώ
μέχρι τα τρίσβαθα της ψυχής, δεν μπορεί να μου το αμφισβητήσει
και να μου το αφαιρέσει κανείς. Σ’ αγαπώ.

Από τα πολλά όμως, τα πάρα πολλά που έχω να σου πω,
άφησε να σου πω τουλάχιστον πως δεν υπάρχει πιο μεγάλη ευτυχία,
στον κόσμο, προ πάντων για άνθρωπο άκρως και αυστηρά απόλυτο, από του να σ’ αγαπά..

Και γιατί και μόνο κοντά σου είναι η Ευτυχία, η Χαρά, η Ζωή.
Γιατί εσύ είσαι η Ευτυχία,
η Χαρά, η Ζωή. Βρίσκω κάθε τι άλλο τέλεια αδιάφορο...

Κι είμαι κοντά σου, είμαι κοντά σου, είμαι πολύ κοντά σου, σου λέω, πάντα, παντού,
αλλά τι κρίμα που δε σ’ αγγίζω, που δε σε βλέπω...
Κι ύστερα η πτώση η ανελέητη, μέσα στην απαίσια ζωή που ζούσα, που ζω,
απ’ όπου μ’ έβγαλες για λίγο – και τα `χασα με την απέραντη σου καλοσύνη.