Είσαι κλειστή
σαν ένα σπίτι που κέντησε και σφάλησε ο κισσός
κι όπου γυρνάν τα περιστέρια
είσαι μυστικιά
σαν τις αθώες παιδούλες
που κρύβουν τη λαχτάρα τους
και κοκκινίζουνε
και αν εγώ τάχα σε αγάπησα
θαρρώ πως ήτανε ο έρως μου
ο εφηβικός ο έρως,
κάτι που μοιάζει την πρώτη αγάπη...
και στην ανάμνηση
μηχανικά
χαϊδεύω τα καστανά μαλλιά σου...