Τούτη η ζωή μοιάζει σαν φυλακή
που της σφαλίσανε τις πόρτες.
" Άγνωστη μέρα δείξε μας το πρόσωπό σου".
Σε κάποιο κούφωμα
εστιάζουνε οι μύρμηγκες και τα σκουλήκια,
θα πρέπει να γίνεις ένα με το χώμα
ένα με τη γη και το βόλο
καθώς ο σπόρος που ριζώνει μέσ’ στις φλέβες σου
γίνεται αίμα και βλασταίνει.

Κερί με μέλι ξεκινάνε
καθώς τους τείνει χέρι η πορεία
κι εμείς που πέσαμε κατ’ εξοχήν
για τον ατίθασο ηγεμόνα
ακολουθάμε τη μεταγωγή
για τ’ οπλοστάσι.