Ένα αγκάθι στο λαιμό
μπορεί ν’ αδειάσει τη φωνή.

Ωστόσο η κενή φωνή μιλά επίσης.
Μονάχα η κενή φωνή
μπορεί να πει το ακίνητο άλμα
προς το πουθενά,
το δίχως λέξεις κείμενο,
της ιστορίας τα κενά,
την κρίση του τριαντάφυλλου,
το όνειρο κανένας να μην είσαι,
την πιο ερημωμένη αγάπη,
τους καταργηθέντες ουρανούς,
τις γιορτές της αβύσσου,
το σπασμένο κοχύλι.

Μονάχα η κενή φωνή
μπορεί για το κενό να ομιλεί.
Ή για το φωτεινό του ίσκιο.΄