Στην άκρη του χαμόγελου
γκρεμίζονται οι πόνοι

Εκεί είναι που
η Άνοιξη κατοικεί

Αφέσου
Προς το μέρος της περπάτησε

Απλώνεται σταθερά η ανάμνηση,
υγρή, δροσερή και λεία
Με το περίγραμμα μιας Ιστορίας
σαν τατουάζ χτυπημένο στο μπράτσο

Χτυπήσαμε στην πλάτη όλα τα ξόρκια
Τραγουδήσαμε τον κορεσμό
Ποίημα κάναμε την πλήξη
Επειδή ήμασταν εμείς
Επειδή με τα χέρια μας κεντήσαμε την αγάπη.