Μάσκες! Μάσκες! Μήπως ο έρωτας θαμπώσει.
Ποιος την έκπαγλη όψη αντέχει αυτού
Σαν διακόπτει του έαρος το πραιλούδιο
Όπως ηλιοστάσιο του καλοκαιριού;

Πώς απρόοπτα μέσα στην κουβέντα
Σοβαρεύεται… Κάτι κραυγάζει….
Κι όπως άδυτο ναού
Το άρρητό του ρίγος τους σκεπάζει.

Ω χαμένοι! Ξαφνικά χαμένοι!
Σαν θεοί ο ένας τον άλλον αγκαλιάζει.
Άλλαξε η ζωή, γεννήθηκε ειμαρμένη.
Και στα βάθη μια πηγή στενάζει.