Καίω τα νιάτα μου
που είναι κιθάρα
που είναι κινάρα
που είναι κινύρα
λέω το άθροισμα
που είναι Μερόπη
που είναι μετόπη
που είναι με τόπι
κλαίω τις θύμησες
σαν το κοράκι
σαν το Κοράνι
σαν το κοράλλι
κι είμ’ ο Μινώταυρος
μέσ’ στο σεντούκι
μέσ’ στο σεντόνι
μέσ’ στο σεντέφι.