Στην πληγωμένη εκδοχή μου
περιφέρομαι γυμνός,
αλλά κανείς δε με βλέπει.

Συναντώ την ομορφιά
στα πιο παράξενα πρόσωπα,
συναθροισμένα τις αργίες
στις πλατείες:

Οι εραστές δε σηκώνουν το βλέμμα ποτέ,
σκύβουν στον άλλο ώμο με μια τρυφερότητα
που δύσκολα υπομένω
και στο απόγευμα
χύνεται ένα φως αποκάλυψης
σαν όνειρο
ή σαν ξανθά μαλλιά αγγέλων.

Τότε αναδύονται μέσα μου
φωνήματα πικρά
και τα σώματα
ξαναγυρίζουνε χλωμά
στη στάση του Εσταυρωμένου.