|
Στίχοι: Ελένη Χωρεάνθη
Μουσική: Αμελοποίητα
Ο ζόφος ουρλιάζει από άγρια χαρά
πέφτει το βράδυ
σμίγουν τα πάθη στο χάος των οικτιρμών
των δακρύων στερεύει ο ρους
βαθαίνοντας της αβύσσου η ένδεια
Στενεύουν
οι δρόμοι του ανώνυμου πλήθους
τελειώνουν
στ’ ανήμερα του πόντου νερά
ίσαμε τ’ απόκρημνα μονοπάτια της θλίψης
Πίσω
γέρνοντας στον καιρό
η απόφαση
σε νύχτας ζοφώδες τε και ασέληνο σκότος
σε άπατο
δίχως έρμα βουλιάζει κενό
βυθομετρώντας το νυν και αεί
και το αύριο
Νυξ ολοή
ζοφώδης τε και ασέληνος.
|
| | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | Δημοφιλία: - Αναγνώσεις: 435 Σχόλια: 0 Αφιερώσεις: 0
| | | | | | |
|