Η αγάπη αρχίζει όταν σπάζουν
τα δάχτυλα
και οι πτυχές των ενδυμάτων παλεύουν,
όταν δεν είναι πια ούτε αναγκαίο
μα ούτε περιττό
το γήρας στα μάτια που διασταυρώνονται,
όταν η πύλη των αναμνήσεων, είτε χαμηλή
είτε ψηλή,
ως το αίμα υποχωρεί.

Η αγάπη αρχίζει όταν ο Θεός τελειώνει
και όταν ο άνθρωπος πέφτει,
καθώς τα πράγματα -υπερβολικά αιώνια-
ξεκινούν κι εκείνα να φθείρονται,
και τα σημάδια, τα στόματα και τα σημάδια,
αλληλοδαγκώνονται
όπου τύχει.

Η αγάπη αρχίζει
όταν το φως ραγίζει σαν
νεκρός μασκαρεμένος
πάνω σε μοιραία μοναξιά.

Γιατί η αγάπη είναι απλά ετούτο:
ο τρόπος της αρχής
πεισματικά κρυμμένος
πίσω από κάθε τέλος.