Η ακινησία του αχανούς κρουγμού
ενός γλάρου,
φθείρει το χρόνο,
που ανασαίνει με φουσκωμένους σοβάδες
το ηλιοβασίλεμα.

Πάνω τους διατείνονται πελώριες
χορευτικές σκιές έρωτα,
στροβιλίζοντας υψηλές οκτάβες
στ’ άχρονο.