Ξεκουμπώνεις το πρώτο κουμπί

απ’ το σώμα σου,

ξαπλώνεις σ’ αισθήματα

αφυδατωμένης νύκτας

που κυλιούνται στη λάσπη.

Το δεύτερο χαμόγελό σου διαγώνιο

πριν κοιμηθούμε κάτω απ’ τ’ αστέρια,

ενώ η πατρίδα γδύνεται

σε νυκτερινά μαγαζιά

για κάθε λογής πορτοφόλι,

για κάθε περισυλλογής φεγγάρι.

Στη ζωή τα `χεις όλα διπλά κι από δίπλα:

χέρια, πόδια, στήθη, αυτιά, μάτια, φρύδια

που μου κάνουν ίσκιο να περάσω,

όπως απομακρύνομαι καιόμενος.