|
Στίχοι: Γεράσιμος Μαρκοράς
Μουσική: Αμελοποίητα
Τὸ Παλληκάρι.
Πνεῦμα ὁλόχαρο, δὲ σ’ εἶδα
Μὲ ἀναγάλλιασι ποτέ·
Κλαίω τὴ μαύρη μου πατρίδα·
Εἶμαι ἀναίσθητος γιὰ σέ.
Τι ξαλάφρωσι νὰ λάβω,
Βλέποντάς σε τώρα ὀμπρός;
Δὲν εἶν', ὄχι, γιὰ τὸ σκλάβο
Τέτοια κάλλη, τέτοιο φῶς.
Ἐδῶ ῥάχαις καὶ πεδιάδαις
Δὲ φυτρόνουνε κλαρὶ,
Πρὶν ποτίσουν οἱ ῥαγιάδες
Μὲ τὸ αἷμα τους τὴ γῆ.
Ἐδῶ σβήνεται, ἀποθνήσκει
Κάθε πρόσχαρη φωνή·
Λὲς πῶς ἦχο ἐδῶ δὲ βρίσκει
Παρὰ ἡ κλάψα μοναχή.
Ἂς ἀκούῃ τὸ χελιδόνι,
Τὰ τρεχούμενα νερά,
Ὅποιος ἄνθρωπος λιγόνει
Γιὰ δύο μάτια ἐρωτικά.
'Σὲ μιὰν ἔρμη προτιμάω
Χιονοσκέπαστη κορφὴ
Στηλωμένος ν’ ἀγροικάω
Τοὺς ἀνέμους, τὴ βροντή·
Καί, πετῶντας τὸ τουφέκι,
'Πὤχω ἀνώφελα κοντὰ,
Τοῦ Θεοῦ τ’ ἀστροπελέκι
Νὰ ζηλεύω μοναχά.
|
| | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | Δημοφιλία: - Αναγνώσεις: 362 Σχόλια: 0 Αφιερώσεις: 0
| | | | | | |
|