Ζούμε είπες
δεν ζούμε άκουσα

την αγαπάω είπες
με μισεί άκουσα

θέλω να την προστατέψω απ’ όλο αυτό είπες
θέλω να δραπετεύσω απ’ τις ανάγκες της άκουσα

είμαι άνθρωπος πολύ οργανωμένος είπες
παραλύω από φόβο άκουσα

Το στίγμα μιας κοινής ζωής
οικείο
τρομακτικό
αν το δει κανείς από ψηλά

η παραίτηση
η αποψίλωση εκείνου που ήταν
έρωτας

έρημος

η συσσώρευση της δυστυχίας ενώ νομίζεις
πως η ζωή σου κυλά σε γνώριμους ρυθμούς
κι όταν ρωτώ Πώς πέρασες το Σαββατοκύριακο
λες Ήρεμα. Τίποτε το αξιοσημείωτο
με τη βαθιά φωνή σου ξάφνου επίπεδη
σαν να την έχει συνθλίψει ένα βουνό.