Η θάλασσα δεν έχει αίμα
Κι όμως μας τραβά

Μαζεύτηκαν κορίτσια στη γειτονιά
Παρεκτός την καρδιά μας ομορφαίνουν
Το φάρδος της ημέρας

Όμως η θάλασσα δεν έχει αίμα
Δεν είν’ γυναίκα η θάλασσα
Και μας τραβά

Γλυκιά η σιωπή της θάλασσας
Όταν τους κάμπους αγκαλιάζει
Και κατεβάζει τον ουρανό στα πόδια μας
Για να περπατήσουμε πάνω του
Γλυκιά η σιωπή της θάλασσας
Όταν στον έρωτα ανοίγουμε τα μάτια
Ο ουρανός μάς περιμένει σαν να ήταν ο τόπος ο σωστός
Για να φιλήσουμε και αγαπήσουμε ειλικρινά τις δικές μας γυναίκες.