Ο ερχομός σου αυγή του κόσμου
κι η αγάπη μου άδειο ποτήρι γιορτινό.
Λειψός ο χρόνος, ανάξιος πόνος
κι ο θάνατος στερνό ταξίδι μακρινό.

Πόρτες μισάνοιχτες στις άδειες μέρες
όταν η αγάπη εμπαινόβγαινε βουβή.
Ματιές της κόλασης ανταριασμένες
σαν μνήμες που δε φτάσανε ποτέ στη γη.