Ο Γιάννης ο μπεκρής κρατούσε από τζάκι
Κι η μάνα του τον είχε καμάρι της ψυχής
μα έλαχε να πιει στον έρωτα φαρμάκι
και πιες και πιες ο Γιάννης κατάντησε μπεκρής

Μα όταν δω τον Γιάννη
σπαραγμός με πιάνει
γιατί συλλογιέμαι
την μαύρη σου ψυχή
που θα μ’ είχε κάνει
έτσι σαν τον Γιάννη
αν εγώ δεν είχα
στον πόνο αντοχή

Ο Γιάννης ο μπεκρής βρήκε την λησμονιά του
την βρήκε στο μεθύσι που τρέλα τον κερνά
και πιες και πιες και πιες ησύχασ’ η καρδιά του
μα η δική μου ακόμα για σένανε πονά

Μα όταν δω τον Γιάννη
σπαραγμός με πιάνει
γιατί συλλογιέμαι
την μαύρη σου ψυχή
που θα μ’ είχε κάνει
έτσι σαν τον Γιάννη
αν εγώ δεν είχα
στον πόνο αντοχή