Χόρευε, χόρευε η Σαλώμη
υπήρχε μόνο μέσα
στον κύκλο του χορού της η Σαλώμη

κρεμόταν απ΄τους ήχους των οργάνων
άπλωνε μ΄αγωνία τα χέρια της
ποιον μυστικό ουρανό κρουστών κι εγχόρδων
γύρευε η Σαλώμη
ήχοι προδοτικοί τρέμανε
σβήναν

χόρευε, χόρευε η Σαλώμη
σε κάθε γύρισμα της
απέρριπτε και έναν από τους εφτά της πέπλους
συστρεφόταν αυτοί
ο αγέρας
τους γύριζε παράξενα
κανείς δεν τους ξανάβλεπε

χόρευε, χόρευε η Σαλώμη’ την κατασπάραζαν
πύρινα βλέμματα, της ρίχναν στην ποδιά κομμένα
κεφάλια προφητών

ω η μοναξιά σου, έρημη πικρή Σαλώμη,
ω η μοναξιά σου

κανείς τους δεν κατάλαβε
-ανίδεοι αυτοί, ανυποψίαστοι –
που ο όγδοος πέπλος της Σαλώμης
ήταν το ίδιο της το σώμα.

*