564
Θα επιχειρήσω με περιπαικτική διάθεση να πειράξω το κλισέ
περί «κατάθεσης ψυχής» στην ποίηση. Θα το διανθίσω λέγοντας
πως γράφοντας καταθέτεις ένα είδος εσωτερικής φαγούρας.
Τη φαγούρα της ψυχής.

565
Η μοναδική άνοδος δείκτη που θα σώσει τον κόσμο θα είναι
αυτή της συναισθηματικής νοημοσύνης της ανθρωπότητας.

566
Να περπατάς ξεχνώντας την ζωή που πάντα των βημάτων σου
προηγείται.

567
Τις επιδημιολογικές μελέτες του μέλλοντος θ’ απασχολήσουν
όλες οι καχεκτικές αγάπες.

568
Να μην αργήσεις στο ραντεβού με τον εαυτό σου.

569
Τελικά δεν είναι το παραμύθι που ντύνει τη ζωή αλλά η ζωή
το παραμύθι.