Στους κάμπους εναυάγησαν οι κήποι
Τα χελιδόνια ζάλισαν τους κάμπους
Όταν ξυπνούσα ήταν αλλού τ’ αμπέλια
Στην άλλη αφηνιασμένη μου εποχή
Όχι στα χέρια και στα δένδρα μου σιμά
Μήτε σιμά σε όποια μου συνήθεια
Έτσι που δεν τα βρίσκω ολόγυρά μου
Τ’ αμπέλια, που αρμόζουν στο παιδί
Όσο κι αν ψάξω μέσα στην ομίχλη
Όσο κι αν ρίξω φως μες στην καρδιά μου