Ω η ψυχή την άνοιξη αναγγέλλει
Όπου κι αν βρεθεί λησμονημένη!
Η δική μου ψυχή θέλει το χώμα
Που το πατάς και είσαι στον αιθέρα!
Ν’ αφήσω το νερό σ’ όσους πηγαίνουν
Με την ξεχωριστή τους μοίρα
Και παροδικά πεθαίνουν
Με τη γαλήνη εκείνου που πληρώνει
Το χρέος που παραδέχεται!
Της δικής μου ψυχής άλλο το χρέος!