Τις λύπες σέρνει η χώρα μου
μαρτυρολόγια υφαίνει.

Απ’ τον ξύπνο στον ύπνο έπεα πτερόεντα
πληγές αγιατρευτες
τίποτα να ησυχάσει ο νους
να μην ποναει ο πόνος.

Κάποιοι μοναχοι την κουβαλάνε πια
μυστικά στο δρόμο του ο καθένας
μοναχα αυτοί γνωρίζοντας το φως
το άρωμά της

σε σκοτάδια κι ερημιές σωπαίνοντας
και δημιουργώντας μοναχοί τους.