Κοιμήθηκα απόψε
με ύπνον βαρύ κι ασάλευτο...
Είναι κι αυτές οι πέτρες
που πλακώνουν την καρδιά,
κι αυτά τα σύννεφα
που στενεύουν το νου...
Θα φυλάξω στο μνήμα...
Ώσπου η ματιά σου
βελούδινη, καταλάβει
πως στην πλάκα της καρδιάς
γράφονται τα δάκρυα.
Ας ξεχαστήκαμε εμείς
μάνα..
δεν είναι τα βλέφαρα της μνήμης αδειανά.
Θα κάνω τον σταυρό σου καρδιά
σκέπη, του φεγγαριού τον ίσκιο...

Κοιμήθηκα απόψε
με ύπνον βαρύ κι ασάλευτο...
Ώσπου
στα όνειρά μου
φύτρωσαν λουλούδια.