Ανεμόεσσα κόρη ενήλικη θάλασσα
πάρε το κίτρο που μου `δωκε ο Κάλβος
δικιά σου η χρυσή... μυρωδία.

Μεθαύριο θα `ρθουν τ’ άλλα πουλιά
θα `ναι πάλι ελαφρές των βουνών οι γραμμές
μα βαριά η δική μου... καρδία.