Χριστὸς ἀνέστη σήμερα κάνουν ἐχθροὶ καὶ φίλοι·
στὴν ἀναγάλλιαση τῆς γῆς,
ἔλα νὰ σμίξωμε κ’ ἐμεῖς,
παρθένα ὡραία, τὰ χείλη!

Εἶν’ ἅγιο τέτοιο φίλημα· θὰ τὸ ζητάω μὲ θάρρος,
ὅσαις φοραίς, ἀγαπητή,
καὶ δίχως νἆναι ἡ σημερνή,
ξαναπατιέται ὁ Χάρος.

Σὰ δὲ σὲ βλέπω εἶμ’ ἄψυχος· ἀλλὰ ποτὲ δὲ βγαίνει
εἰς τὸν ὀρίζοντα τὸ φῶς,
δίχως νὰ σ’ ἔχω πάλε ὀμπρὸς
καὶ ἀνάσταση νὰ γένῃ.

Νὰ τὴ γιορτάσῃς θέλοντας, ἁγνή μου περιστέρα,
πρέπει, ὡς ὀρθόδοξη καλή,
'ς ἐμὲ τοῦ Πάσχα τὸ φιλὶ
νὰ δίνῃς κάθε μέρα.