Ξέρω δε λες, δε μιλάς, δεν πονάς
και γελάς που θα φύγω
μα την πόρτα ανοίγω
και σφιχτά με κρατάς.

Που θα πας, έχεις πιει, είναι αργά
είναι αργά, δε γυρίζω.

Κι όλο πάω και βρέχει
και Θεό δεν έχει
η αγάπη χάθηκε
κι η βροχή μες στα μάτια μου στάθηκε.

Μη μου μιλάς, μη με φιλάς, μη με κρατάς,
άφησέ με να φύγω
κι αν την πόρτα ανοίγω
μη μου λες πως πονάς.

Δεν μπορώ, έχω πιει, είναι αργά
είναι αργά, δε γυρίζω.