Αυτά τα δέντρα ανθίζουν άσπρες πεταλούδες,
ευδία, η θάλασσα με τις ρυτίδες των γηραιών κυριών,
μια αλκυόνα, βρείτε εσείς τους συσχετισμούς και τη δράση,
α, και η "Ζωίτσα"που στη μεσοποταμία, Κραυσίδωνα και Ξηριά,
θ'ανυψωθεί και πάλι, θα'μαι στο τιμόνι και θα τραγουδώ
"επεράσαμ'όμορφα..όμορφα, επεράσαμ'όμορφα σε τούτη τη ζωή",
βέβαια δε θα'ναι ακριβώς έτσι, υπήρχε ο Ντοστογιέβσκι, μ'ένα
Χριστό
(κι αν η αλήθεια είναι ξέχωρη απ'Αυτόν, εγώ μαζί Του θα μείνω)
κι έναν Ιούδα, ένα Μίσκιν
κι ένα Σταυρόγκιν
και θ'ανυψωθεί η βαρκούλα και θα είμαι τώρα
εγώ, που δοκιμάζω τη
στερεότητα των αιθέρων, κι όπως, πριν από μέναν άλλοι
θα τη βρω ικανοποιητική.