Πάντα ζητούμε μια μικρήν αναβολή, τί να σημαίνει
αυτός ο επιπλέον χρόνος, να τον δούμε ομοίωση του αιωνίου,
αλλά και η αιωνιότητα είναι ξεβαμμένη απ'τον καιρό, δάχτυλα
που παίζουν τα νυχτερινά του Σοπέν, είναι η μουσική ο Αιών;
Θα εντυπωσιασθεί, λέτε, ο σκοτεινός Εφέσιος, αν ένας σκύλος
πεινασμένος αρπάξει τους πεσσούς του παιδιού,
εκεί πλάι στη θάλασσα, και δε θα'χει βασίλειο, μόνο υστέρημα
αυτό που ήδη αιτείται, προκαταβολικά,
χωρίς χαρτόσημο πλέον, μια μικρή παράταση
Θεέ μου, έτσι να αφηγηθώ( ή να ζήσω;)μιαν ιστορία
ακόμη, όπως παρακαλούσε ο Μάριος Χάκκας.